چکیده: رواﻧﮕﺮاﯾﯽ ﭘﺪﯾﺪه ای اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻫﻨﮕﺎم زﻟﺰﻟﻪ در ﻣﺎﺳﻪﻫﺎی ﺳﺴﺖ رخ داده و ﺧﺴﺎرات زﯾﺎدی را ﺑﺮ ﺳﺎزهﻫﺎ و ﻓﻮﻧﺪاﺳﯿﻮنﻫﺎ وارد ﻣﯽﮐﻨﺪ. اﯾﻦ ﭘﺪﯾﺪه ﻫﺮ ﺳﺎل ﺟﺎن ﻫﺰاران اﻧﺴﺎن را ﺑﻪ ﺧﻄﺮ اﻧﺪاﺧﺘﻪ و ﻫﺰﯾﻨﻪﻫﺎی ﺳﻬﻤﮕﯿﻨﯽ را ﺑﺮ اﻗﺘﺼﺎد ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﺗﺤﻤﯿﻞ ﻣﯽﮐﻨﺪ. در اﯾﺮان ﻧﯿﺰ در زﻟﺰﻟﻪی رودﺑﺎر ﺷﺎﻫﺪ اﯾﻦ دﺳﺘﻪ از ﺧﺴﺎرات ﺟﺎﻧﯽ و ﻣﺎﻟﯽ ﺑﻮده اﯾﻢ. اﻣﺎ از ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﮐﻤﯿﺖﻫﺎی ﻣﻮﺛﺮ ﺑﺮ ﻣﯿﺰان رواﻧﮕﺮاﯾﯽ ﻣﯽﺗﻮان ﺑﻪ ﺳﻄﺢ آب زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ؛ ﺗﺮاﮐﻢ ﺧﺎک؛ ﺟﻨﺲ ﺧﺎک و ﺳﺮﺑﺎر اﺷﺎره ﮐﺮد. ﻋﻼوه ﺑﺮ اﯾﻦﻫﺎ ﻧﻮع ﭘﯽِ ﺑﻪ ﮐﺎر رﻓﺘﻪ در ﺳﺎزهﻫﺎ ﻧﯿﺰ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻓﺮاواﻧﯽ ﺑﺮ ﮐﺎﻫﺶ ﯾﺎ اﻓﺰاﯾﺶ ﺧﺴﺎرات ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم رواﻧﮕﺮاﯾﯽ، ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ. در اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ اﺑﺘﺪا در ﻣﻮرد ﻧﺤﻮهی ﻣﺪلﺳﺎزیِ ﻏﯿﺮﺧﻄﯽ رواﻧﮕﺮاﯾﯽ در ﺧﺎکﻫﺎی ﭼﻨﺪﻻﯾﻪ ﺑﺤﺚ ﺷﺪه و ﺳﭙﺲ ﻧﺸﺴﺖﻫﺎی ﭘﯽ ﺻﻠﺐ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﻟﺮزه اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎده اﺳﺖ، در وﺿﻌﯿﺖﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ اﻧﺪازهﮔﯿﺮی ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ و در اداﻣﻪ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺳﻄﺢ آب؛ اﻓﺰاﯾﺶ ﺗﺮاﮐﻢ ﺧﺎک؛ ﺑﻪ ﮐﺎرﮔﯿﺮی ﺷﻤﻊ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺗﺎﺛﯿﺮ اﻓﺰاﯾﺶ و ﮐﺎﻫﺶ ﺿﺨﺎﻣﺖ ﻻﯾﻪ-ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺧﺎک (ﺷﺎﻣﻞ ﻻﯾﻪﻫﺎی دارای ﭘﺘﺎﻧﺴﯿﻞ رواﻧﮕﺮاﯾﯽ و ﻻﯾﻪﻫﺎی ﻏﯿﺮ رواﻧﮕﺮا) ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮار ﻣﯽﮔﯿﺮد. در ﻣﺪلﺳﺎزی ﻫﺎ از ﺷﺘﺎب ﻧﮕﺎﺷﺖ زﻟﺰﻟﻪی ﺑﻢ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه و ﻧﺮم اﻓﺰار ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده 7.00.411 flac Itasca ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. در اﻧﺘﻬﺎ ﻧﯿﺰ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺣﺎﺻﻞ ﺑﺎ روش ﺗﺠﺮﺑﯽ ﺳﯿﺪ، روش ﺗﺠﺮﺑﯽ اﯾﻮاﺳﺎﮐﯽ، و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻧﺘﺎﯾﺞ دو ﻧﺮم اﻓﺰار liqIT و novoliq ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺷﺪه و ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺣﺪود ﺟﺪﯾﺪی ﺑﺮای رواﻧﮕﺮاﯾﯽ در ﻟﺮزهﻫﺎی ﺷﺪﯾﺪ اراﺋﻪ ﻣﯽﺷﻮد.