چکیده: منطقه ده‌سلم با سیمای بیابانی در حاشیه کویر لوت و در کمربند متالوژنی مس مرتبط با گسل نای‌بند واقع شده است. اکتشاف مواد معدنی در مناطق بیابانی به علت وجود شرایط خاص از جمله کمبود رخنمون‌های سنگی، پوشش رسوبات بادی و وجود شرایط غالب هوازدگی مکانیکی نسبت به شیمیایی در این‌ گونه مناطق با مشکلات زیادی همراه می‌باشد. به منظور حل این مشکلات بهینه‌سازی در عملیات اکتشافی و تلفیق لایه‌های اکتشافی در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی چاره‌ساز است. هدف از این تحقیق تهیه نقشه پتانسیل مطلوب کانی‌سازی مس و مولیبدن پورفیری با استفاده از تلفیق اطلاعات اکتشافی موجود در منطقه می‌باشد. یکی از روش‌های معمول برای تهیه نقشه پتانسل مطلوب، استفاده از روش وزن‌های نشان‌گر است. در این روش با استفاده از مشخصات و ویژگی‌های نقاط معلوم به عنوان نقاط آموزشی می‌توان وزن لایه‌ها و نقشه‌های پیش‌بینی کننده را تعیین کرد. محدودیت این روش عدم تفکیک و جداسازی آنومالی‌های مرتبط با کانی‌سازی پنهان از کانیسازی فرسایش یافته است که به منظور رفع آن و همچنین اولویت‌بندی مناطق پتانسیل‌دار به دست آمده، این روش با روش زونالیته ژئوشیمیایی تلفیق شد. در منطقه مورد مطالعه، با استفاده از 11 نشانه معدنی شناخته شده به عنوان نقاط آموزشی، نتایج پردازش داده‌های سنجش از دور، زمین‌شناسی، ژئوشیمی رسوبات آبراهه‌ای و مغناطیس هوایی وزن‌دهی و نقشه‌های دوتایی مربوطه تولید شد. پس از انجام محاسبات مربوط به وزن‌های نشان‌گر و به‌دست ‌آوردن نقشه‌های دوتایی، آزمون استقلال شرطی برای هر جفت نقشه‌های دوتایی انجام و در مرحله بعد، نقشه‌های دوتایی با هم تلفیق و نقشه احتمالات نهایی کانی‌سازی در منطقه به دست آمد. بر اساس نتایج 5 محدوده پتانسیل‌دار با مجموع مساحت 1 کیلومتر مربع به‌دست آمد و با استفاده از روش زونالیته اولویت‌بندی شد. مشاهدات صحرایی و نتایج کارهای قبلی انجام شده در منطقه، نتایج روش تلفیق وزن‌های نشان‌گر و زونالیته ژئوشیمیایی را تایید می‌کند.