چکیده: شهر اصفهان با دارا بودن ابنیه‌های تاریخی مشهوری در سطح جهان و همچنین وجود شواهد فرونشست در این محدوده، مستلزم مطالعه دقیق در مورد احتمال فرونشست می‌باشد. رودخانه زا-ینده‌رود به عنوان مهمترین منبع تغذیه کننده‌ی آبخوان شهر اصفهان شناخته می‌شود. اما طی سال‌های اخیر، این رودخانه خشک گردیده است و به ناچار برداشت‌ از آب زیرزمینی شدت گرفته است که منجر به پایین رفتن سطح آب زیرزمینی، تنها طی ۸ ماه به اندازه ۲۰ متر شده است. این عوامل دلیل محکمی برای فرونشست خواهد بود. بررسی لایه‌های محدوده شهر اصفهان نشان داد که بستر شهر اصفهان غالباً از سه لایه اصلی تشکیل شده است. این سه لایه به ترتیب از سطح زمین به عمق شامل لایه ریزدانه بالایی، درشت‌دانه میانی و ریزدانه زیرین می‌شوند. طی این مطالعه رابطه‌ای تجربی حاصل شد که به کمک آن می‌توان هدایت هیدرولیکی را به کمک منحنی دانه‌بندی به دست آورد. سپس به کمک این معادله و اختلافات سطح ایستابی در دوره‌ی خشک و آبدار رودخانه، میزان تغذیه آبخوان از رودخانه طی مسیر ۱۶ کیلومتری رودخانه در شهر اصفهان حدود ۰/۷ مترمکعب بر ثانیه محاسبه گردید. این مقدار تغذیه همچنین توسط مدل عددی GMS حدود ۰/۹ مترمکعب بر ثانیه به دست آمد. نتایج حاصل از مدل نشان داد اگر پنج سال متمادی آبی در رودخانه نباشد، سطح ایستابی بیش از ۳ متر دیگر افت خواهد کرد. همچنین در صورتی که تنها یک ماه در سال رودخانه آبدار باشد، بازهم سطح ایستابی نسبت به شرایط کنونی افت زیادی خواهد داشت. اما در صورت خشک بودن یک سال دیگر رودخانه و عدم برداشت از چاه‌های شهرداری، سطح ایستابی تغییر چندانی نخواهد داشت و در نتیجه برداشت از چاه‌های شهرداری عامل مهمتری در افت سطح ایستابی نسبت به خشکی رودخانه می‌باشد. طبق نقشه پهنه‌بندی پتانسیل فرونشست بیشترین پتانسیل خطر را پهنه‌ای به شعاع نهایت ۱۵۰۰ متر در شمال و ۴۰۰ متر در جنوب رودخانه از ورودی غربی شهر تا نزدیکی پل جوبی دارد. قسمت شرقی شهر، حوالی پل شهرستان و بخش‌های جنوبی (دانشگاه اصفهان) از جمله بی‌خطرترین محدوده‌های شهر از لحاظ فرونشست می‌باشند.