چکیده: یکی از بزرگ‌ترین مشکلات دزیمتری نوترون، وابستگی پاسخ آشکارسازها به انرژی نوترون فرودی است. CR-39 یک آشکارساز ردپای هسته‌ای حالت جامد پلیمری است که حساسیت خوبی برای دزیمتری نوترون دارد اما وابستگی پاسخ آن به انرژی نوترون، باعث شده است پاسخ این آشکارساز در یک میدان نوترونی کالیبره شده، برای میدان‌های نوترونی دیگر قابل استفاده نباشد. زیرا با تغییر طیف انرژی نوترون، پاسخ آشکارساز تغییر کرده و معادل دز به دست آمده دچار عدم قطعیت می‌شود. بنابراین، پاسخ آشکارساز نیاز به تصحیح دارد. بدین منظور، باید پاسخ CR-39 را در میدان‌های نوترونی مختلف اندازه‌گیری کنیم اما این کار در عمل ممکن نیست، زیرا چشمه‌های نوترونی در کشور به صورت کالیبره شده، در دسترس نیستند. تنها چشمه نوترونی کالیبره شده در دسترس، چشمه (_ ^۲۴۱)Am-Be موجود در مرکز نظام ایمنی هسته‌ای کشور است. بنابراین، برای محاسبه پاسخ CR-39 در میدان‌های نوترونی دیگر، نیاز به توسعه یک مدل‌سازی داریم. در این پژوهش، ابتدا پاسخ آشکارساز CR-39 در میدان نوترونی (_ ^۲۴۱)Am-Be به دو صورت تجربی و شبیه‌سازی به دست آمد. پس از اعتبار سنجی شبیه‌سازی، از آن برای محاسبه پاسخ CR-39 در میدان‌های نوترونی دیگر استفاده شد. سپس، ضرایب تصحیح برای این میدان‌های نوترونی محاسبه شد. با ضرایب تصحیح می‌توان منحنی کالیبراسیون به دست آمده برای چشمه نوترونی (_ ^۲۴۱)Am-Be را در میدان‌های نوترونی دیگر استفاده کرد و به این ترتیب، می‌توان عدم قطعیت معادل دز خوانده شده را کاهش داد.