چکیده: پژوهش حاضر باهدف شناسایی و تحلیل پتانسیل‌های خیابان طالقانی بجنورد برای افزایش ظرفیت پیاده‌مداری و توسعه مسیرهای پیاده شهری انجام شده است. این تحقیق به بررسی عواملی می‌پردازد که می‌توانند بر پیاده‌مدار شدن این خیابان تأثیرگذار باشند و به شناسایی رابطه میان این عوامل و پیامدهای اجتماعی و فضایی آن در سطح شهری می‌پردازد. سؤالات تحقیق حول محور شناسایی عوامل علی، محوری، زمینه‌ای، مداخله‌ای و راهبردی تأثیرگذار بر پیاده‌مدار شدن خیابان طالقانی و پیامدهای آن برای توسعه شبکه‌های پیاده‌روی و بهبود طراحی فضای شهری می‌چرخد. برای پاسخگویی به این سؤالات، از روش‌های تحقیق کیفی و کمی استفاده شده است. در بخش کیفی، با بهره‌گیری از تحلیل محتوا و روش‌های مصاحبه عمیق با خبرگان شهری، مسئولین شهری و اساتید دانشگاه، داده‌های اولیه جمع‌آوری گردید. در بخش کمی، برای تحلیل داده‌ها از نرم‌افزارهای MAXQDA، PLS و SPSS استفاده شده است. نتایج نشان دادند که وجود زیرساخت‌های مناسب، امکانات تفریحی و ایمنی به‌عنوان عوامل محوری در پیاده‌مدار شدن خیابان طالقانی اثرگذار هستند. همچنین، پیاده‌مدار شدن این خیابان می‌تواند موجب گسترش شبکه‌های پیاده‌روی در سطح شهری شده و تأثیرات مثبتی بر رفتار اجتماعی شهروندان، از جمله افزایش تعاملات اجتماعی و رضایت از فضای عمومی، داشته باشد. این پژوهش نشان می‌دهد که طراحی راهبردی مناسب برای پیاده‌مدار کردن خیابان‌ها می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی شهری و ارتقاء تعاملات اجتماعی کمک کند.