چکیده: عملیات شکست هیدرولیکی به‌عنوان یکی از مؤثرترین روش‌های تحریک چاه، نقش کلیدی در افزایش بهره‌دهی عملیاتی مخازن با نفوذپذیری کم ایفا می‌کند. با این‌حال، هزینه‌های بالای این عملیات، انجام آن را مستلزم مطالعات دقیق پیش از عملیاتی مانند مدل‌سازی عددی و تحلیل حساسیت پارامترهای مؤثر می‌سازد تا از ریسک شکست عملیاتی کاسته شده و بازده سرمایه‌گذاری بهینه گردد. در این راستا، پژوهش حاضر باهدف طراحی و مدل‌سازی عملیات شکست هیدرولیکی بر اساس داده‌های واقعی میدانی، به بررسی سازند سروک در میدان نفتی اهواز که یکی از مخازن کربناته کلیدی جنوب غربی ایران با نفوذپذیری پایین است پرداخته است. این مطالعه با بهره‌گیری از داده‌های فشار مخزن، خواص سیال و مشخصات چاه از شرکت مناطق نفت‌خیز جنوب و استفاده از نرم‌افزار تخصصی FracPro، چارچوبی دقیق برای ارزیابی تأثیر نوع سیال شکست و الگوی نرخ تزریق بر عملکرد شکاف فراهم می‌آورد و گامی کاربردی در جهت تصمیم‌گیری مهندسی هوشمند برای چاه‌های مشابه محسوب می‌شود. هدف اصلی این پژوهش، طراحی و مدل‌سازی عملیات شکست هیدرولیکی با استفاده از داده‌های واقعی میدانی است. تمرکز این مطالعه بر سازند سروک در میدان نفتی اهواز قرار دارد؛ این سازند یکی از مخازن کربناته کلیدی در جنوب غربی ایران است که به‌دلیل نفوذپذیری پایین، نیازمند تکنیک‌های تحریک پیشرفته‌ای همچون شکست هیدرولیکی برای بهینه‌سازی بازیابی هیدروکربن می‌باشد. در چنین مخازنی، طراحی دقیق عملیات شکست هیدرولیکی نقشی حیاتی در افزایش کارایی تولید ایفا می‌کند. داده‌های مورد استفاده شامل فشار مخزن، خواص سیال و مشخصات چاه منتخب از شرکت مناطق نفت‌خیز جنوب دریافت شد و در نرم‌افزار تخصصی FracPro مدل‌سازی گردید. چهار سناریوی پایه بر اساس ترکیب‌های مختلف سیال شکست (سیالات خطی و ژل‌های متقاطع) و الگوهای نرخ تزریق (ثابت و افزایشی) طراحی و مورد ارزیابی قرار گرفت. علاوه بر این، یک فرایند بهینه‌سازی به نام الگوریتم جعبه سیاه برای شناسایی بهترین ترکیب پارامترها به‌کار گرفته شد. نتایج نشان داد که سناریوی اول (تزریق یکنواخت با سیال خطی) بیشترین طول شکاف (5/102فوت) اما کمترین گذردهی را ایجاد کرد، درحالی‌که سناریوی سوم (تزریق افزایشی با همان سیال) کوتاه‌ترین طول (7/87 فوت) را همراه با بالاترین گذردهی (mD·ft ۳۹۱) تولید نمود. این تفاوت‌ها نشان می‌دهد که سیالات خطی اگر به‌صورت یکنواخت تزریق شوند شکاف‌های طویل‌تر ولی باریک‌تر اگر به‌صورت پله‌ای نرخ تزریق آن‌ها افزایش یابد شکاف‌های پهن‌تر و رساناتری ایجاد می‌کنند. سناریوی چهارم (S4) بهترین تعادل میان طول و گذردهی را فراهم آورد و بهینه‌سازی الگوریتمی جعبه‌سیاه، ترکیب سیال مقاوم حرارتی و الگوی افزایش تدریجی نرخ تزریق را به‌عنوان راهکار برتر برای مخازن کربناته مشابه پیشنهاد داد.