چکیده: فرآیند ته‌نشینی در صنایع معدنی، به‌ویژه در کارخانه‌های کنسانتره، نقش اساسی در بازیابی آب و کاهش مصرف مواد شیمیایی ایفا می‌کند. کنترل و بهینه‌سازی میزان مصرف فلوکولانت‌ها در تیکنرها، نه‌تنها هزینه‌های عملیاتی را کاهش می‌دهد، بلکه به کاهش اثرات زیست‌محیطی و ارتقای کارایی فرآیند تصفیه نیز کمک می‌کند. بنابراین این پژوهش با هدف بهینه‌سازی مصرف فلوکولانت در تیکنرهای 01TH و 02TH کارخانه کنسانتره فولاد سنگان خراسان انجام شد. براین اساس، ابتدا تأثیر پارامترهای عملیاتی شامل نوع و غلظت فلوکولانت، میزان مصرف، pH و درصد جامد بر عملکرد تیکنر، با تمرکز بر شفافیت آب سرریز و سرعت ته‌نشینی، مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که فلوکولانت 28A در غلظت‌های پایین‌تر، شفافیت بیشتری ایجاد می‌کند، در حالی که فلوکولانت 26A در شرایط بهینه، بیشترین سرعت ته‌نشینی را به همراه دارد. در ادامه، با استفاده از روش سطح پاسخ (RSM) و طرح مرکب مرکزی(CCD)، مدل‌های ریاضی برای پیش‌بینی کدورت و سرعت ته‌نشینی توسعه داده شد که به‌ترتیب دارای ضرایب تعیین R2 معادل 922/0 و 713/0 بودند. نتایج بهینه‌سازی نشان داد که در شرایط بهینه شامل غلظت 3/0 گرم بر لیتر، مصرف 30 گرم بر تن و استفاده از فلوکولانت 26A، کدورت به 8/44 NTU و سرعت ته‌نشینی به 6/5 متر بر ساعت می‌رسد. نتایج همچنین نشان داد که اعمال شرایط عملیاتی بهینه، ضمن کاهش حدود 30 درصدی مصرف فلوکولانت، موجب بهبود کیفیت آب بازیافتی و افزایش بهره‌وری فرآیند ته‌نشینی می‌شود.