چکیده: چکیده پدیده‌ی برخورد قطرات مایع با سطوح جامد، به دلیل نقش آن در فرآیندهایی مانند خنک‌کاری، احتراق، پوشش‌دهی و کنترل رسوب، یکی از مسائل کلیدی در مکانیک سیالات محسوب می‌شود. پیچیدگی این پدیده ناشی از برهم‌کنش عوامل متعددی چون خواص رئولوژیکی سیال، ویژگی‌های سطح و شرایط دینامیکی برخورد است. هدف این پژوهش بررسی آزمایشگاهی رفتار دینامیکی قطرات نیوتنی و ویسکوالاستیک در برخورد با سطوح کروی فلزی با زبری‌های مختلف است. برای انجام آزمایش‌ها، محلول‌های گلیسیرین–آب به‌عنوان سیال نیوتنی و محلول‌های پلی‌آکریل‌آمید به‌عنوان سیال ویسکوالاستیک مورد استفاده قرار گرفتند. قطرات تولید شده بر روی کره‌های فلزی با قطرهای ۱۱، ۱۸ و ۲۵ میلی‌متر و زبری‌های سطحی 31/0، 77/0، 87/1 و 7/14 میکرومتر رهاسازی شدند. ثبت فرآیند برخورد با استفاده از دوربین پرسرعت انجام گرفت و تصاویر به‌دست‌آمده به کمک پردازش تصویر تحلیل شدند. در این آزمایش‌ها تأثیر نسبت قطر کره به قطر قطره (D*)، سرعت برخورد (1/3 و 1/4 m/s)، زبری سطح و نوع سیال بر بیشینه ضریب گسترش (βmax)، زمان رسیدن به آن و رفتار بازگشت قطره بررسی گردید. نتایج نشان داد که با افزایش نسبت قطر، میزان گسترش و بازگشت قطره کاهش می‌یابد. افزایش سرعت برخورد سبب افزایش گسترش اولیه و کاهش زمان رسیدن به بیشینه ضریب گسترش شد. همچنین افزایش زبری سطح موجب پین‌شدگی بیشتر خط تماس و محدود شدن بازگشت گردید. مقایسه رفتار سیالات ویسکوالاستیک با نیوتنی نشان داد که این سیالات به دلیل ماهیت رئولوژیکی خود الگوهای بازگشت متفاوتی را تجربه می‌کنند.