چکیده: چکیده تغییرات اقلیمی، پدیده‌ای فراگیر است که پیامدهای آن در ابعاد مختلف زیست‌محیطی و اجتماعی نمود پیدا کرده است. کشور ایران، که به‌طورکلی منطقه‌ای کم‌باران و دارای منابع آبی محدود است، با افزایش چشمگیر دما و تغییرات نامنظم در الگوهای بارندگی، با چالش‌های جدی برای منابع حیاتی خود، به‌ویژه ذخایر آبی و تولیدات کشاورزی، روبه‌رو است. پژوهش حاضر با هدف ارزیابی عملکرد مدل‌های اقلیمی CMIP6 در شبیه‌سازی دما (حداقل و حداکثر) و بارش در 31 ایستگاه سینوپتیک منتخب مراکز استان‌ها طی دوره تاریخی 1970 تا 2014 انجام شده است. عملکرد 32 مدل دمای حداقل، 32 مدل دمای حداکثر و 51 مدل بارش با استفاده از شاخص‌های آماری شامل ضریب تبیین (R2)، قدرمطلق میانگین انحراف نرمال‌شده (ANMBD)، جذر میانگین مربعات خطا نرمال شده (NRMSE)، ضریب نش-ساتکلیف نرمال‌شده (NNSE)، ضریب کلینگ-گوپتای نرمال‌شده (NKGE) ارزیابی و با روش آنتروپی وزن‌دهی گردید. رتبه‌بندی نهایی مدل‌ها از طریق روش جمع ساده (SAW) و چندین روش تصمیم‌گیری چندمعیاره (WAT، CP، CGT و TOPSIS) صورت پذیرفت و در نهایت، تصمیم‌گیری گروهی (GDM) مدل‌های برتر را مشخص کرد. نتایج تصمیم‌گیری گروهی نشان داد که مدل‌های ACCESS-CM2، FGOALS-g3 و MIROC-ES2H به عنوان مدل‌های برتر در شبیه‌سازی دمای حداقل، مدل INM-CM5-0 در شبیه‌سازی دمای حداکثر و مدل‌های IITM-ESM و MIROC-ES2L در شبیه‌سازی بارش شناسایی شدند. به منظور تحلیل تغییرات آتی، مدل همادی متشکل از سه مدل برتر هر ایستگاه بر اساس وزن‌های اختصاص‌یافته به مدل از روش Brekke et al (2012) یافت و داده‌های آن تحت دو سناریوی SSP245 و SSP585 برای دوره آتی 2025 تا 2069 با روش عامل تغییر (Change Factor) ریزمقیاس شد. تحلیل روند دمای حداقل و حداکثر نشان داد که در هر دو سناریو، افزایش دما در تمامی ایستگاه‌های منتخب (اهواز، بندرعباس، اصفهان، مشهد و تبریز) پیش‌بینی می‌شود و میزان این افزایش در سناریوی SSP585 بیشتر از SSP245 است. در مقابل، روند تغییرات بارش الگوی مشخصی در بین ایستگاه‌ها و سناریوها نشان نداد. این پژوهش، ضمن ارزیابی جامع مدل‌های اقلیمی، تصویری از تغییرات آتی دما و بارش در مناطق منتخب ایران ارائه می‌دهد.