چکیده: پژوهش حاضر به مطالعه زمین‌شناسی، کانی‌سازی، دگرسانی و پتانسیل اکتشافی کانسار چند فلزی معلمان (گندی) واقع در جنوب شرقی شهرستان دامغان، در محدوده کمربند آتشفشانی-رسوبی طرود-چاه شیرین، پرداخته است. این منطقه در بخشی شمالی پهنه ایران مرکزی قرار دارد که به واسطه ویژگی‌‌های زمین‌شناسی خاص، میزبان مجموع‌های از نهشته‌‌های فلزی ارزشمند از جمله طلا، سرب، روی، مس، باریم و نقره می‌باشد. کانه‌زایی در منطقه به‌صورت ساختار‌های رگه‌ای و رگه-رگچه‌ای در سنگ‌‌های توفی دگرسان‌شده داسیتی-ریوداسیتی به سن ائوسن انجام شده است. کانی‌‌های اصلی کانسار شامل پیریت، گالن، اسفالریت، کالکوپیریت و طلا بوده و کانی‌‌های ثانویه از جمله مالاکیت، آزوریت، سروزیت، اسمیت‌زونیت و اکسید‌های آهن نیز مشاهده شده‌اند. دگرسانی غالب در منطقه شامل آرژیلیک، سیلیسی، کلریتی و کربناتی است. باریت به عنوان فراوان‌ترین کانی غیرفلزی به صورت رگه‌‌های ضخیم قابل‌توجه حضور دارد. یافته‌‌های این مطالعه نشان می‌دهد که کانه‌زایی در این منطقه در ارتباط تنگاتنگ با فعالیت‌‌های ماگمایی ائوسن، حضور توده‌‌های نیمه‌عمیق داسیتی و ساختار‌های گسلی به‌ویژه گسل‌‌های طرود، سرکویر، باغو و رشم-پیرمردان بوده است. این ساختار‌ها نقش کلیدی در کنترل و تمرکز محلول‌‌های کانه‌دار داشته‌اند. تحلیل های ژئوشیمیایی نشان می دهند که کانسارهای گندی دارای همبستگی خوبی بین عناصر طلا و دیگر فلزات هستند. سیالات درگیر در این کانسارها بیانگر فرآیند های دگرسانی و مهاجرت فلزات در سنگ های میزبان بوده و نشان‌دهنده تشکیل کانسارهای اپی ترمال در منطقه است.بر اساس شواهد کانی‌شناسی، دگرسانی ، سیالات درگیر و ژئوشیمیایی، کانسار گندی از نوع اپی‌ترمال سولفیدبالا ارزیابی شده است که در مراحل متعددی از کانی‌سازی تشکیل شده و پتانسیل ادامه‌دار بودن در عمق را دارد. در مجموع، نتایج تحقیق ضمن افزایش درک زمین‌شناسی منطقه و روند‌های کانه‌زایی، می‌تواند راهنمای مؤثری برای برنامه‌ریزی اکتشافات تفصیلی آینده، طراحی عملیات حفاری و ارزیابی اقتصادی کانسار‌های مشابه در زون طرود-چاه شیرین و سایر مناطق ایران مرکزی باشد.