چکیده: این پژوهش با هدف شناسایی عوامل مؤثر بر توسعه بیمه عمر در ایران انجام شد. با توجه به فاصله زیاد ضریب نفوذ بیمه عمر نسبت به استانداردهای جهانی، بررسی این عوامل اهمیت دارد. روش تحقیق کاربردی و توصیفی-همبستگی بود و داده‌ها از ۴۰۰ بیمه‌گزار بیمه آسیا در سال ۱۴۰۳ با پرسشنامه گردآوری شد. تحلیل داده‌ها با مدل رگرسیون به ظاهر نامرتبط انجام گرفت. متغیرهای مستقل شامل سن، تحصیلات، درآمد، اشتغال، تأهل، فرزند تحت تکفل، مدت زمان بیمه، مبلغ حق بیمه و شهرنشینی بودند. متغیرهای وابسته نیز ابعاد سیاسی، روان‌شناختی و ساختاری توسعه بیمه عمر را در بر می‌گرفتند. نتایج نشان داد توسعه بیمه عمر تحت تأثیر عوامل فردی و زمینه‌ای است. تحصیلات و اشتغال در همه ابعاد تأثیر مثبت داشتند؛ درآمد و شهرنشینی بر ابعاد روان‌شناختی و ساختاری مؤثر بودند؛ سن بر ابعاد سیاسی و ساختاری، و تأهل و فرزند تحت تکفل تنها بر بعد روان‌شناختی اثر مثبت داشتند. مدت زمان بیمه بر بعد ساختاری مؤثر بود و مبلغ حق بیمه برخلاف انتظار، تأثیر منفی بر ابعاد سیاسی و روان‌شناختی داشت.