چکیده: این تحقیق به بررسی اثرات آلودگی هوا و استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر بر هزینه‌های بهداشت و درمان در کشورهای عضو اوپک پلاس می‌پردازد. تحلیل‌های آماری شامل رگرسیون چندمتغیره، آزمون‌های همبستگی و آزمون‌های اثرات ثابت و تصادفی نشان می‌دهد که آلودگی هوا (AIRP) با افزایش هزینه‌های سلامت ارتباط معنادار و مثبت دارد، در حالی که تاثیر غلظت ذرات معلق (PM2.5) بر هزینه‌های درمان قابل تأیید نیست. همچنین، نتایج نشان می‌دهند که کاهش آلودگی هوا می‌تواند به صرفه‌جویی اقتصادی و بهبود سلامت جمعیت منجر شود، اما اثرگذاری انرژی‌های تجدیدپذیر بر کاهش هزینه‌های بهداشتی در سطح اطمینان 95 درصد تایید نمی‌شود؛ عواملی نظیر طولانی بودن زمان لازم برای اثرات بلندمدت، سهم محدود انرژی‌های تجدیدپذیر و ساختار اقتصادی نفت‌محور می‌تواند در این عدم معناداری نقش داشته باشد. یافته‌های این مطالعه بر ضرورت سیاست‌های مؤثر در کنترل آلودگی هوا، توسعه زیرساخت‌های درمانی و برنامه‌ریزی بلندمدت در راستای بهره‌برداری پایدار از منابع انرژی تأکید دارند، تا بتوان فشارهای اقتصادی و اجتماعی بر نظام سلامت را کاهش داد و بهبود مستمر در شاخص‌های سلامت عمومی حاصل گردد.