چکیده: صادرات به عنوان یکی از ارکان اصلی اقتصاد کشورها، نقش مهمی در رشد و توسعه اقتصادی ایفا می‌کند. در این میان، شرکت‌های معدنی و صنایع معدنی به دلیل برخورداری از منابع طبیعی و مزیت‌های نسبی، می‌توانند سهم قابل توجهی در صادرات غیرنفتی داشته باشند. این فعالیت نه تنها به عنوان یکی از مهم‌ترین منابع درآمد ارزی محسوب می‌شود، بلکه باعث ایجاد اشتغال و توسعه زیرساخت‌های مرتبط با بخش معدن می‌شود. در این مطالعه به بررسی عوامل مؤثر بر صادرات شرکت‌های معدنی و صنایع معدنی ایران می پردازد. هدف اصلی تحقیق، ارزیابی متغیرهای اقتصادی، مالی و عملیاتی بر میزان صادرات این شرکت‌ها است. برای دستیابی به این هدف، تعداد 27 شرکت در دوره زمانی 1393 تا 1402 با استفاده از برنامه ایویوز و از روش رگرسیون داده های ترکیبی (پانل) ، آزمون‌های همبستگی و آزمون‌های اثرات ثابت و تصادفی مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد. بررسی نتایج متغییرهای مورد مطالعه نشان می‌دهد. تسهیلات مالی اثر مثبت و معناداری بر صادرات دارد، یعنی هر چه تسهیلات مالی افزایش یابد، میزان صادرات نیز به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد. در مقابل، بهره‌وری نیروی کار اثر منفی بر صادرات دارد، که نشان می‌دهد افزایش بهره‌وری نیروی کار ممکن است تأثیر منفی بر صادرات داشته باشد. همچنین، دستمزد نیروی کار اثر منفی و قوی بر صادرات دارد، به گونه‌ای که بالا بودن دستمزد موجب کاهش صادرات می‌شود. نرخ ارز اثر منفی و قابل توجهی بر صادرات دارد، یعنی کاهش نرخ ارز می‌تواند به افزایش صادرات کمک کند. در مقابل، درآمد خالص اثر مثبت و معناداری بر صادرات داشته است. اما، بهره‌وری سرمایه و میزان استقلال مالی اثر مثبت یا منفی دارند، اما به دلیل نبود معناداری آماری، نمی‌توان درباره تاثیر قطعی آن‌ها نتیجه‌گیری کرد. بر اساس نتایج پژوهش، پیشنهادهای سیاستی و مدیریتی متعددی ارائه شده است که می‌تواند ضمن تقویت توانمندی‌های بنگاه‌های معدنی، به افزایش صادرات و توسعه اقتصادی این حوزه کمک کند. این یافته‌ها می‌تواند راهنمایی مؤثر برای سیاست‌گذاران و فعالان اقتصادی در توسعه صادرات صنایع معدنی باشد.