چکیده: هدف از این پژوهش بررسی تأثیر انگیزش تماشاگران بر دلبستگی به رویدادهای ورزشی با نقش میانجی رضایتمندی بود. پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی است و براساس هدف از نوع کاربردی است. جامعه آماری این پژوهش، تماشاگران مسابقات سوارکاری گنبد کاووس بودند که تعداد 233 نفر از آنها به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های 3 سوالی رضایت تریل و جیمز (2001)، 5 سوالی دلبستگی لی و همکاران (2013) و 5 سوالی انگیزش بن ماکستون (2019) استفاده شد. روایی صوری و محتوایی پرسشنامهها توسط 9 نفر از صاحبنظران و اساتید مدیریت ورزشی تأیید شد. برای تعیین پایایی پرسش نامه ها 30 پرسش نامه توزیع و آلفای کرونباخ پرسش نامه های انگیزش، دلبستگی و رضایتمندی به ترتیب92/0، 90/0 و 86/0 بهدست آمد که دارای مقدار آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی بالای 7/0 شدند؛ بنابراین مناسب بودن وضعیت پایایی را می توان مورد قبول دانست. از نرم افزارهای SPSS و Smart PLSبرای تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج تحلیل استنباطی نشان داد که انگیزش تماشاگران تأثیر مثبت و معناداری بر دلبستگی به رویداد (43/0) و رضایت‌مندی (86/0) دارد، همچنین رضایت‌مندی نیز تأثیر مثبت و معناداری بر دلبستگی به رویداد (44/0) دارد. در نهایت نتایج نشان داد انگیزش تماشاگران به صورت غیرمستقیم و بهواسطه رضایتمندی بر دلبستگی به رویداد تأثیر دارد. نتایج نشان می‌دهد که انگیزش تماشاگران، از طریق افزایش سطح رضایتمندی، تأثیر قابل‌توجهی بر میزان دلبستگی آن‌ها به رویدادهای ورزشی دارد. همچنین، رضایتمندی نقش میانجی کلیدی در این رابطه ایفا می‌کند و موجب تقویت رابطه انگیزش و دلبستگی می‌شود. با توجه به یافته‌های این پژوهش، پیشنهاد می‌شود که برگزارکنندگان رویدادهای ورزشی، با طراحی برنامه‌های متنوع و تعاملی، انگیزه‌های مختلف تماشاگران را تقویت کرده و آن‌ها را بهبود بخشند. استفاده از فناوری‌های نوین، ایجاد فضای اجتماعی پویا، ارائه خدمات باکیفیت، و برنامه‌ریزی برای تعامل بیشتر میان تماشاگران و تیم‌های ورزشی می‌تواند به افزایش رضایتمندی و در نتیجه، تقویت دلبستگی آن‌ها به رویدادهای ورزشی منجر شود. همچنین، پیشنهاد می‌شود که مدیران ورزشی با بهره‌گیری از نظرسنجی‌های مستمر، نیازها و انتظارات تماشاگران را شناسایی کرده و راهکارهای متناسبی برای افزایش رضایتمندی و دلبستگی آنان تدوین نمایند.