چکیده: هدف از این پژوهش بررسی تأثیر اضطراب رقابتی بر فرسودگی ورزشی با نقش تعدیلگر سرسختی ذهنی بود. روش پژوهش حاضر با توجه به ماهیت توصیفی- همبستگی و از لحاظ زمان مقطعی بود. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش‌آموزان ورزشکار مقطع متوسطه اول و دوم شهرستان بجنورد بودند که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد 273 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار تحقیق سه پرسشنامه استاندارد اضطراب رقابتی کاکس و همکاران (2003)، پرسشنامه فرسودگی ورزشی ریدک و اسمیت (2001) و پرسشنامه سرسختی ذهنی MTQ-10 برگرفته از پژوهش داگنال و همکاران (2019) بود. برای بررسی فرضیات تحقیق از معادلات ساختاری با رویکرد واریانس محور استفاده گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها در پژوهش حاضر از نرم‌افزارهای SPSS23 و Smart-PLS 3.2.8 استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که اضطراب رقابتی تاثیر مستقیم و معناداری بر فرسودگی ورزشی دارد و در ارتباط بین اضطراب رقابتی و فرسودگی ورزشی، متغیر سرسختی ذهنی نقش تعدیلگر (منفی) دارد. با توجه به نتایج این تحقیق، به مربیان و معلمان تربیت بدنی توصیه می‌شود که برنامه‌های مداخلات ذهن‌آگاهی را به‌منظور کاهش تأثیر اضطراب رقابتی بر فرسودگی ورزشی در دانش‌آموزان ورزشکار طراحی و اجرا کنند. این مداخلات می‌توانند شامل تکنیک‌های مدیتیشن و تمرینات تنفسی باشند که به ارتقاء سلامت روانی و بهبود عملکرد ورزشی کمک خواهند کرد.