چکیده: حفر فضاهای زیرزمینی در محیط‌های شهری علاوه برچالش‌های مهندسی و اجرایی فراوان، همواره مخاطراتی را از لحاظ اثرات مخرب ناشی از حفر این فضاها به‌خصوص در سطح زمین به دنبال دارد. مهمترین این اثرات شامل پدیده نشست سطح زمین و آسیب و ناپایداری سازه‌های سطحی مانند ساختمان‌ها، برج ها می‌شود. از این‌رو شناسایی این پدیده‌ها و قوانین حاکم بر آنها و به دنبال آن پیش‌بینی و کنترل آنها بخش مهمی از طراحی پروژه‌های زیرزمینی در محیط شهری را به خود اختصاص داده و از این نظر اهمیت فراوانی دارند. هدف این مطالعه پیش‌بینی میزان نشست و خسارات ساختمان‌های سطحی ناشی از حفر ایستگاه‌های زیرزمینی خط 7 مترو تهران است. در این پایان نامه ابتدا پدیده نشست و ویژگی‌های آن معرفی شده و سپس به تفصیل به معرفی روش‌های مختلف پیش‌بینی میزان نشست پرداخته شده است. بررسی‌های انجام شده نشان داده است که روش‌های پیش‌بینی تغییرشکل‌های زمین را می‌توان در سه گروه کلی تجربی، تحلیلی و عددی تقسیم‌بندی نمود. در ادامه به بررسی روش‌های پیش‌بینی خسارات ساختمان‌ها پرداخته شده است. آنچه از این بخش حاصل شده است، ارائه رویکردی استاندارد و مشخص برای برآورد و رده‌بندی خسارات ساختمان‌های سطحی است. سپس از طریق مطالعه مقدماتی ریسک خسارات، ایستگاه‌هایی که وضعیت بحرانی‌تری داشته انتخاب و مطالعات بعدی روی آنها متمرکز شده است. در نهایت با استفاده از نرم‌افزار FLAC3D میزان نشست در ایستگا‌ه‌ها محاسبه شده و از طریق آنها برای ساختمان‌های سطحی رده‌بندی ریسک انجام شده است. در انتها مشخص گردید که رده خسارتی تمامی این ساختمان‌ها در محدوده ناچیز و اندک طبقه‌بندی می‌شود.