چکیده: سیل یکی از مخاطرات طبیعی است که همه ساله خسارات زیان‌باری در سراسر جهان و ایران به وجود می‌آورد. حوضه‌های قمصر و قهرود واقع در جنوب شهرستان کاشان ازجمله حوضه‌هایی هستند که هر چند سال یک‌بار در آن‌ها سیل‌هایی به وقوع می‌پیوندد. تا کنون هیچ مطالعه جامعی بر روی وضعیت سیل‌خیزی منطقه قمصر و قهرود انجام نشده است. بنابراین هدف اصلی انجام این تحقیق تعیین پتانسیل سیل‌خیزی منطقه می‌باشد. به منظور ارزیابی وضعیت سیل‌خیزی منطقه پس از انجام بازدیدهای صحرایی، عوامل مؤثر بر ایجاد رواناب شامل (وجود مواد منفصل بر روی واحدهای سنگی، شیب، بارش، پوشش گیاهی و لیتولوژی) شناسایی شدند. سپس لایه‌های اطلاعاتی مربوط به این پارامترها در محیط GIS تهیه شده و با استفاده از دو روش کارشناسی و تحلیل سلسله مراتبی ارزش‌دهی و وزن‌گذاری شدند. پس از تلفیق لایه‌های اطلاعاتی فوق بر اساس ارزش‌ها و وزن‌های گرفته شده نقشه نهایی پهنه‌بندی خطر سیلاب با استفاده از روش‌های فوق الذکر تهیه گردید. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که بیشترین خطر سیلاب در بخش‌ های جنوبی و بالادست حوضه متمرکز شده‌اند. همچنین با استفاده از داده‌های هیدرومتری در دوره آماری 1392-1347 ضریب تغذیه برای حوضه‌های قمصر و قهرود محاسبه گردید. علاوه بر این ضریب رواناب برای فصل‌های زمستان، بهار و تابستان برای حوضه‌های مورد مطالعه محاسبه شد که به ترتیب برابر با 03/0، 02/0 و 26/0 بدست آمد. همچنین از نرم‌افزار Smada و Easyfit برای تعیین تابع توزیع آماری و دوره بازگشت استفاده شد. مهم‌ترین نوع توزیع آماری برازش داده شده بر داده‎های دبی توزیع لوگ پیرسون تیپ سه بود. ارزیابی کیفی آب‌های سطحی در حوضه‌های مورد مطالعه بیانگر این است که مقادیر هدایت الکتریکی و یون‌های اصلی از بالادست حوضه‌ها به پایین‌دست آن‌ها افزایش پیدا کرده است.