چکیده: در منطقه مقیسه (جنوب‌غرب سبزوار)، گنبدهای ساب‌ولکانیک مرتبط با فرروانش با ترکیب داسیت ریوداسیت، مجموعه آتشفشانی ـ رسوبی ائوسن را قطع کرده‌اند. قطعاتی از سنگ میزبان ائوسن و حتی قطعات مارنی الیگومیوسن درون سنگ‌های مورد مطالعه یافت شده است. اصلی‌ترین کانی‌های سازنده این سنگ‌ها شامل فنوکریست‌های پلاژیوکلاز با منطقه بندی ترکیبی، آمفیبول با حاشیه سوخته، کوارتز و سانیدین در زمینه‌ای دانه ریز تا شیشه‌ای از همین کانی‌ها است، که بافت‌های متنوع مانند پورفیری، گلومروپورفیری و جریانی را به نمایش می‌گذارند. مطالعات ژئوشیمیایی نشان می‌دهد که ماگمای سازنده این سنگ‌ها دارای ماهیت کالک‌آلکالن و متاآلومین شاخص کمان‌های آتشفشانی است. در نمودارهای تقسیم‌بندی سنگ‌های آداکیتی نیز این سنگ‌ها در گروه آداکیت‌های پرسیلیس (HSA) قرار می‌گیرند. نمودارهای چندعنصری بهنجارشده به گوشته اولیه و کندریت، بیانگر غنی‌شدگی این سنگ‌ها از عناصر نادر خاکی سبک (LREE) و عناصر سنگ دوست بزرگ یون (LILE) و تهی‌شدگی آن‌ها از عناصر نادر خاکی سنگین (HREE) می‌باشد. تهی‌شدگی شدید این سنگ‌ها از عناصر با شدت میدان بالا (HFS) مانند Ti و Nb از ویژگی‌های شاخص ماگماهای قوس است. مطالعات پتروژنتیکی بیانگر وجود یک سنگ منبع اکلوژیتی یا گارنت آمفیبولیتی حاصل از دگرگونی ورقه اقیانوسی فرورانده شده نئوتتیس سبزوار به زیر لبه جنوبی زون البرز شرقی به عنوان محل منبع ماگمای سازنده این سنگ‌هاست.