چکیده: اگر فاصله‌ی شهرداری، فرمانداری و ادارات مختلف یک شهر را داشته‌ باشیم، با استفاده از روش مقیاس‌گذاری چند‌بعدی، می‌توانیم این مکان‌ها را در یک صفحه‌ی دو بعدی رسم کنیم. یعنی از ماتریس فاصله به ماتریس مشاهدات، نه به‌طور دقیق بلکه به‌طور تقریبی که خطای آن بسیار ناچیز است، برسیم. روش مقیاس‌گذاری چند‌بعدی در بسیاری از زمینه‌ها و موضوعات کاربرد دارد. و فقط به منظور یافتن مکان یا نقشه‌ی شهرها نمی‌باشد بلکه برای کاهش بعد متغیرها نیز به‌کار می‌رود.داده‌ها می‌توانند هر چیزی باشند. در این روش بر اساس داده‌های مشاهده شده یک ماتریس فاصله تشکیل می‌شود و سپس پیکره‌ی مورد نظر در بعد کمتر به‌دست می‌آید. مقیاس‌گذاری چند‌بعدی، شامل چندین روش از تحلیل داده‌های چند ‌متغیره است که به مسئله‌ی بصری‌سازی در فضای اقلیدسی می‌پردازد. این تحلیل، اطلاعاتی دا درباره‌ی فواصل بین متغیر‌ها که ممکن است متری یا نامتری باشند، به‌دست می‌دهد که در آن فواصل الزاما اقلیدسی نیستند. مقیاس‌گذاری چند‌بعدی بیزی، یکی از روش‌های جدید مقیاس‌گذاری چند‌بعدی بیزی را با توزیع‌های پیشین نرمال و آمیخته برای فاصله مشاهدات مورد بررسی قرار داده و در این راستا برتری این روش را بر روش کلاسیک در قالب شبیه‌سازی و مثال واقعی مورد مطالعه قرار می‌دهیم.